شاعری ملایری در روزگار قاجار

قهرمان خان از شاعران و نویسندگان نامدار ملایر در دوران فتحعلی شاه و محمدشاه است. در روزگار جوانی مربی سربازخانه بوده است و تا پایان حکومت فتحعلی شاه به همین کار اشتغال داشته است. بنابر مقدمه‌ای که بر کتاب «سفینه‌ی قهرمانیه» نوشته است، می‌گوید چون سربازی با تمایلات مذهبی او چندان سازگار نبوده است، در دوران محمدشاه قاجار در دهکده‌ی شیرین آباد ملایر منزوی می‌شود و مشغول نگارش کتابی در رثای اهل بیت در نظم و نثر می‌شود. می‌توانید نسخه‌ی pdf این کتاب (سفینه‌ی قهرمانیه) را از اینجا دانلود کنید. در این کتاب نوحه‌هایی برای مراسم‌های عزاداری امام حسین نوشته شده‌است و چاپخانه‌ی سپهر ملایر نخستین بار آن را منتشر کرده است.

به احتمال زیاد تاریخ تولد او در حوالی 1220 یا 1230 قمری است. در مقدمه‌ای که مرحوم میرزا یحیی خان صارمی (یکی از عموزاده‌های قهرمان خان) در سال 1370 قمری، بر سفینه‌ی قهرمانیه نوشته است، گفته شده است که قهرمان خان 80 سال پیش در ملایر می‌زیسته است. این شعر از این شاعر ملایری است:

باد صبا عطربیز و باده به مینا

سبزه به گلشن فکنده مسند خضرا

خازن مجلس بسوز عود به مجمر

مطرب قانون بساز لحن نکیسا

ساقی خلوت نشین به دور حریفان

رسم تسلسل نهاده سلسله بر پا

جنبش مژگان به زخم دل همه کاری

غمزه‌ی خوبان ز کار خود همه حاشا

شاهد محفل خراب و مجلسیان مست

گریه‌ی مستی خوش است و خنده‌ی صهبا

شورش مرغان ببین و بیهده منشین

خرقه ز صوفی ستان و باده بپیما

برای اطلاعات بیشتر از این شاعر ملایری به این منبع مراجعه کنید: جواد جعفری، ملایر و مردم آن، چاپخانه‌ی چهر، 1348 شمسی.

صفحه‌ی قهرمان‌خان قهری و سفینه‌ی قهرمانیه در ویکی‌پدیا